Op haar 43e kreeg Janka haar dossier onder ogen en las ze over haar tweeënhalf jaar durende opname als zestienjarige puber. Dat wat ze lange tijd had verdrongen kwam langzaamaan aan de oppervlakte. Puzzelstukjes vielen in elkaar en beelden van toen overspoelden haar. Het was onvermijdelijk, ruim 25 jaar nadat de misstanden hadden plaatsgevonden, kwam de klap. Ze had zichzelf
Joyce* (48) heeft er nooit echt bij gehoord. Haar hele lagere schooltijd werd ze gepest en geslagen. Ze had één vriendin en verder had ze niemand. Zo eenzaam voelde ze zich, dat ze al op haar twaalfde geen zin meer had in het leven. Waren er toen maar mensen geweest die haar begrepen en bij wie ze zich had kunnen
Pas later realiseerde Pieter* (47) zich dat zijn eerste psychose een diepere oorzaak had. Stress heeft altijd al een grote rol gespeeld in zijn leven en bereikte een dieptepunt door een conflict met zijn compagnon. Dat leidde tot een psychose. Via de huisarts en een psychiater belandde hij in een GGZ instelling. De behandeling duurde jaren en hij schoot er
Als jongetje van zeven had Arend* (48) vaak surrealistische dromen. Overdag spookten die beelden door zijn hoofd en hij probeerde de dromen op te schrijven voor zijn ouders. Ze begrepen het niet en dachten dat hij gewoon wilde laten zien dat hij had leren schrijven. Arend wist toen echter zelf al dat hij anders was dan anderen. Toch was hij
Martijn was elf jaar oud toen hij werd opgenomen voor anorexia. Ondanks de goede hulp die zijn behandelaren hem gaven, sloot die niet altijd aan bij wat hij nodig had. “Als kind was ik al geen grote eter en daarom aan de lichte kant. Ik ontwikkelde geen anorexia omdat ik mezelf te zwaar vond, maar wilde afvallen omdat ik het
Boris* was nog maar negen jaar oud toen hij de diagnose anorexia kreeg. Meike* (50) vertelt hoe ze haar zoon achteruit zag gaan en niet begreep wat er aan de hand was. Ook toen eenmaal duidelijk was waar Boris aan leed, duurde het nog een tijd voor er een gepaste behandeling werd gevonden. “We hadden al langer in de gaten
