Agnes* (65) heeft al bijna haar hele leven last van diverse stoornissen: dysthymie, boulimia, het chronisch vermoeidheidssyndroom. Ze heeft alle mogelijke therapieën – van psychoanalyse tot internet therapie– weleens geprobeerd. Ze weet uitstekend hoe ze zich naar de verwachtingen van therapeuten moet gedragen, maar voelt zich nooit echt gehoord. Uiteindelijk besluit ze haar eigen therapeut te worden. Ze stopt met
Wat doe je als je nergens de juiste zorg kunt krijgen voor je kind? Elise* (69) vertelt het ongelofelijke verhaal van haar zoon Ben*, die Multiple Complex Developmental Disorder (MCDD) heeft, een ingrijpende ontwikkelings-stoornis binnen het autistisch spectrum. Na diverse traumatiserende ervaringen met instanties nam ze het heft in eigen handen en vormde ze haar eigen zorgteam. Zat ‘ie daar,
Dat je leven op de kop kan worden gezet door een traumatische gebeurtenis ondervond Elisabeth* (60) aan den lijve. Al geruime tijd had ze haar chronische depressie onder controle, toen ze plotseling volledig onderuit werd gehaald door een familielid. Jarenlang zocht ze naar antwoorden en erkenning. Het verhaal van Elisabeth “Vanaf mijn puberteit herinner ik me al depressieve periodes. Alleen
Vier jaar later twijfelt Thea* er niet meer aan: het is goed zo. Na diverse pogingen beroofde haar dochter Judith* zichzelf van het leven. Verdrietig? Ja. En toch wist Thea dat het vroeg of laat zou gebeuren. De vraag was alleen: wanneer? Het verhaal van Judith “Het was half elf in de ochtend toen ze me belde. Of ik haar
Mirjam* (49) heeft vanaf jonge leeftijd te maken gehad met de verschrikkingen van seksueel misbruik. Als gevolg daarvan ontwikkelde ze onder andere een dissociatieve identiteits-stoornis (DIS). Het grootste deel van haar leven heeft ze niet over haar trauma’s kunnen praten. Pas toen ze leerde haar negatieve emoties toe te laten ontstond er ruimte voor openheid. Nu probeert ze het taboe
Als lid van een multidisciplinair team maakte Nadia* (38) van dichtbij mee hoe een jonge patiënte werd ontslagen en nog diezelfde ochtend een eind aan haar leven maakte. Ze heeft daar altijd een akelig gevoel aan overgehouden, zich verantwoordelijk gevoeld. Er was nauwelijks ruimte om haar emoties te delen met het team. Daarom hoopt Nadia met haar verhaal duidelijk te
