Als kind liep Chantal (29) vaak weg van huis. Haar vader en moeder, die Chantal als tieners hadden gekregen, waren niet in staat voor haar te zorgen. Ze werd geslagen door haar moeder en Chantals vader was vaak samen met andere vrouwen. Omdat er in de jeugdzorg geen plek voor haar was en er ook geen pleeggezin kon worden gevonden
Tyra’s* (63) dochter liep weg bij de crisisopvang. Na één dag en twee nachten buiten op straat liet ze het leven; ze werd 33 jaar. Tyra blijft achter met veel verdriet, én veel vragen. Vragen waarop ze misschien nooit een antwoord zal krijgen. Is de hulpverlening tekort geschoten? Had deze tragedie voorkomen kunnen worden? En hóé dan? Een aangrijpend verhaal.
Olivier* (36) had een moeilijke jeugd. Thuis voelde hij zich niet geborgen. Integendeel, het was voor hem een onveilige omgeving waar hij door zijn ouders werd verwaarloosd en mishandeld. Op zijn vierde kreeg hij de diagnose autisme. School was ook geen fijne plek voor Olivier; hij vertoonde moeilijk en onbegrepen gedrag, waar vreemd genoeg geen actie op werd ondernomen. De
Het is acht jaar geleden dat Elisabeth* (57) werd overvallen door een burn-out. Vier jaar later vertelde haar psychiater dat ze een bipolaire aandoening had. En nu zijn er twijfels. Hoe een, lang onopgemerkte, lichamelijke aandoening, invloed heeft op je geestelijke gesteldheid en mogelijk ook op je diagnose. Want klopt die nu wel of niet? Het verhaal van Elisabeth. Het
Lena* (52) heeft al levenslang ervaring met de psychiatrie. Haar vader heeft een psychische kwetsbaarheid, en zelf heeft ze PTSS. In de periode dat ze zelf in behandeling is geweest, heeft ze grotendeels negatieve ervaringen gehad. Vooral de gigantische wachtlijsten en de verkeerde verwijzingen hebben veel roet in het eten gegooid. “Ik geloof niet dat er veel is verbeterd, als
Peter* (58) heeft een parttime baan als administratief medewerker. Hij sport regelmatig, leeft gezond en heeft wat oppervlakkige sociale contacten met zijn familie en collega’s op het werk. Op het oog een vrij doorsnee bestaan. Maar, er ontbreekt iets. Iets essentieels. Bij alles wat Peter doet mist hij verbinding en zingeving. Hij leeft op de automatische piloot, routinematig. Vaak voelt
